3.3 στα 5- 1.00 Αξιολόγηση κοινότητας
- 1 Αξιολογήθηκε το άλμπουμ
- 0 Το έδωσα 5/5
Το προϊόν South Bronx Fred The Godson υπήρξε από καιρό ένα πρόσθετο στη λίστα καλλιτεχνών της Νέας Υόρκης, όπως οι Joey Bada $$, Maino, Troy Ave, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν το επίκεντρο του απλού λυρισμού του μπλοκ της Ανατολικής Ακτής και των προτύπων boom bap της εποχής. Οι προθέσεις του Φρεντ είναι να σας ζητήσουν να ακούτε προσεκτικά με το κεφάλι σας να χτυπάει το περιεχόμενό του στο δρόμο και τις ψιθυριστές μπάρες να είναι γεμάτες με ατρόμητα σημεία διάτρησης αντί να «στρέφεται χωρίς σκέψη» σε τραγικές, ασταθείς τραγουδιστές φωνητικές παραδόσεις εμπνευσμένες από το Νότο για τα ακμάζοντα 808. Ο Fred The Godson's Contraband II είναι μια μίξη δεκαέξι κομματιών που χαράζει το χώρο του ως ένα από τα πιο φιλόδοξα σκουλήκια του Big Apple που δαγκώνουν τον πυρήνα της τοπογραφίας γκέτο της πόλης.
Από την εισαγωγή, η ομάδα παραγωγής The Heatmakerz σας δίνει ένα Νέο Τζακ Σίτι και ο Nino Brown γοητεύουν με τους ρυθμούς τους που ακούγονται σαν μια σκηνή για ναρκωτικά στην τηλεοπτική εκπομπή Εξουσία . Όμως, η πρώτη περικοπή σε κάνει να αναρωτιέσαι αμέσως για το αποτέλεσμα με προβλέψιμο προοίμιο της αποστολής του Fred να αναλάβει τους δρόμους. Ωστόσο, η ηχηρή μπάσα και τα θριαμβευτικά μαχαίρια πληκτρολογίου συνοδεύουν το σύντομο κουράγιο για να δημιουργήσουν το δεύτερο κομμάτι τραγουδιού και τίτλου του μίγματος. Συνεχίζει να αποκαλύπτει την επιρροή του Τζέι Ζ με ένα Blamesample του Hov’s Reagonomics-αποδιοπομπαίο τράγο στο παιχνίδι του ως λόγος πίσω από το παρελθόν του.
Το mixtape ανεβαίνει στο τέταρτο κομμάτι με το Ready to Start Pitchin με τους σύγχρονους της Νέας Υόρκης Joell Ortiz και Vado να φτύνουν το δηλητήριο σε ένα άλλο riff πιάνου με ένα στοιχειωμένο αυλάκι μπάσου και drums snare που ακούγεται γεωκεντρικό στο hardcore rap soundcape του Five Boroughs γύρω στο 1997. Το θέμα αλλάζει στο τραγούδι με τίτλο με την πιο κουρασμένη μεταφορά κάθε ράπερ, Steph Curry. Ο Fred παίρνει το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Curry αρκετά κυριολεκτικά, μετατρέποντας τον μπαλαντέρ σεξ που φορούσε το μόνικερ «Freddie Pendergrass» για να ρυθμίσει τη διάθεση και να αφήσει τις τρίτο δεξιότητες συντονισμού του να μιλήσουν για αυτόν, ενώ ο τραγουδιστής Mally Stakz κάνει σερίδες για τη χορωδία. Το bassline επικαλείται μια ώριμη ατμόσφαιρα με γεύση R & B, με χαλαρές χειρολαβές, με την ηρεμία του Crooner Mally Stakz στη χορωδία. Αλλά αποτυγχάνει να χρησιμεύσει ως αφροδισιακό επειδή οι ιστορίες της απειλής και των δύο στίχων φαίνονται σαν ένα μεγάλο υγρό όνειρο.
Από εκεί, Contraband II έχει στιγμές αιχμής με κομμάτια στο εκρηκτικό Black Power με το Cocoa Sarai εναρμονίζοντας με χάρη την πολιτική φόρτιση τους και αναλαμβάνει το κίνημα #BlackLivesMatter, τα freestyle φανατικά Picture Bars, το Rockabye Baby με ένα δείγμα ομιλίας Malcolm X για να τελειώσει το τραγούδι σε μαύρο το πρώτο σημείωμα, ο πίνακας κουζίνας με τη βοήθεια των Kevin Gates και Jim Jones, Nonfiction with Tyler Woods, What Goes Around with LBS καθώς δίνουν μαρτυρίες στο δρόμο τους για τη φωνητική βρόχο της δεκαετίας του '70 R&B που σας φέρνει πίσω στην εποχή των δειγμάτων της Νέα Υόρκη υπόγεια.
Ωστόσο, τα λάθη όπως ο άμεσος πλοίαρχος John Q με τον κλώνο Future Jaquae σε κάνουν να θέλεις να φανταστείς το mixtape χωρίς την απαραίτητη απόπειρα παραγωγής παγίδων της Ατλάντα. Το One Life and This Is It (με τον Maino) κάνει επίσης το έργο κάπως άνιση. Ωστόσο, το αμάλγαμα των εντυπωσιακών μονόπλευρων και της σταθερής παραγωγής κάνει το τελευταίο mixtape του Fred The Godson να πετάει με σπασμένα φτερά, όπως το σεξ, τα ναρκωτικά, η πολιτική και τα θέματα χρήματος που χρησιμεύουν ως φτερά, διατηρώντας τον σε ένα μέσο γεωγραφικό πλάτος.
